1940’lı yıllarda Sovyet Rusya’sı… 2. dünya savaşında Doğu cephesi alev alev yanmaktadır. Naziler ve Kızıl Ordu arasındaki bu ateş, bembeyaz bir sevdayı da yakmak üzeredir. Kuzey Kafkasya Türklerinden Niyaz ve Cennet daha çiçeği burnunda evliyken savaşın sert darbesiyle ayrılmak zorunda kalırlar. Nazi işgali hızla köylerine kadar gelir. Cennet ve bütün köy zorunlu işçiler olarak Almanya’ya, çalışma kamplarına gönderilir.
Bir fırsatını bulup kaçmaya çalışırlar. Askerlerin dalgın olduğu bir anda kurtuluşa atlamak istediklerinde en büyük ayrılıkları da başlamış olacaktır. Niyaz trenden atlayıp giderken Cennet ise kıskıvrak yakalanır. Cennet trende doğurduğu yavrusu Bedel’le birlikte dayanmaya çalışır hayata… Açlık, sefalet ve en kötüsü de ölüp ölmediğini bilmediği kocasını geride bırakma duygusu…  Ne vatanına geri dönebilir ne de Niyaz’ından bir daha haber alabilir. O aşkı ve sabrıyla yine de bekler…
Ve tarihler 1990’lara dayandığında, onlar gibi sevdalı bir çift de Türkiye’den Kazakistan’a doğru yola çıkmıştır. Yunus ve Dilek… Onların sevdası ise bambaşkadır. İnsanlara ışık götürmek, kalpleri ilimle aydınlatabilmektir amaçları. Yunus o çorak topraklarda bir okul inşa etmek üzere yola çıkmıştır.
Yunus’un kurmaya çalıştığı okul, belki de Niyaz ve Cennet’in bitmek bilmeyen sevdasıyla gerçek olmuştur. Ve Dilek o sevdanın, o davanın haklılığını anlamıştır. Önemli olan sabır, tevekkül ve yola düşmek için bir adımdır. Gerisi kaderin getirdiklerinden ibarettir.
Bu, bir yolculuğun hikâyesidir… Fedakar yolcuların hikâyesi… Bir Vefa hikayesi….